این فراز دعای کمیل واقعا من را منقلب می کند:
یَا إِلَهِی بَعْدَ تَقْصِیرِی وَ إِسْرَافِی عَلَى نَفْسِی مُعْتَذِراً
نَادِماً
مُنْکَسِراً مُسْتَقِیلاً مُسْتَغْفِراً مُنِیباً مُقِرّاً مُذْعِناً
مُعْتَرِفاً لاَ أَجِدُ مَفَرّاً مِمَّا کَانَ مِنِّی وَ لاَ مَفْزَعاً
أَتَوَجَّهُ إِلَیْهِ فِی أَمْرِی
غَیْرَ قَبُولِکَ عُذْرِی وَ إِدْخَالِکَ إِیَّایَ فِی سَعَةِ (سَعَةٍ
مِنْ) رَحْمَتِکَ
اللَّهُمَّ (إِلَهِی) فَاقْبَلْ عُذْرِی
وَ ارْحَمْ شِدَّةَ ضُرِّی وَ فُکَّنِی مِنْ شَدِّ وَثَاقِی
ای خداى من اینک پس از کوتاهى در عبادت و زیادهروى در خواهشهاى نفس عذرخواه،پشیمان،شکستهدل،جویاى گذشت طالب آمرزش،بازگشتکنان با حالت اقرار و اذعان و اعتراف به گناه،بیآنکه گریزگاهى از آنچه از من سرزده بیابم و نه پناهگاهى که به آن رو آورم پیدا کنم،جز اینکه پذیراى عذرم باشى،و مرا در رحمت فراگیرت بگنجایى،خدایا! پس عذرم را بپذیر،و به بدحالیام رحم کن و رهایم ساز از بند محکم گناه،
پ.ن: چقدر بد است که آدم به خودش بدهکار باشد.
